Eén persoon, eén gesprek

‘Niemand zei dat het nu toch echt tijd was om adem te halen. Dat het sociaal toch wel een beetje onbehoorlijk was om zo bizar veel woorden over iemand uit te storten. Het was een verademing.’

Nèt voordat 2021 van start ging mijmerde ik op winterse wijze over mijn diepere waarden. Wat vind ik echt belangrijk? Een actuele vraag, ook omdat ik de teksten voor de nieuwe website van A Lot Of Complexity aan het creëren was. Waarom doe ik ook alweer wat ik doe, als mens, coach, docent en schrijver?

Tussen routinematige, dagelijkse taken door herinnerde ik me spontaan een steevaste, persoonlijke waarheid. Gevoelde bestemdheid, intrinsieke motivatie, kloppende keuze. Namelijk, dat als ik ook maar eén persoon zou kunnen bereiken, als ik ook maar via eén gesprek andermans openheid en groei mag faciliteren, dan vervul ik een diepste waarde.

Nu klinkt dit misschien wat kleins van ideaal. Maar eén persoon, eén gesprek? Toch omvat dit voor mij een belangrijk gegeven van Leven. Leven is voor mij wonderlijke verbinding, maar ook tedere kwetsbaarheid. En dit komt in elke moment samen, is in elk moment voelbaar. Ik herken vanuit mijn eigen geluk en lijden hoe belangrijk het is dat er tenminste één iemand is die je gevoelsmatig volledig ziet, die je spiegelt en je de menselijke speelruimte biedt om intens gevoelig en ongeschonden nieuwsgierig te zijn. Iemand met wie je een uitgesproken gerelateerdheid deelt, een ontmoeting die je bestaan als eigen persoon valideert. Elk persoon doet ertoe en elk moment heeft de kracht in zich de ervaring van deze waardigheid te revitaliseren. Wanneer dit gebeurt, faciliteren we elkaar in zelfactualisatie en vervullen we belangrijke, menselijke behoeften. Deze bevindingen en bevoelingen hebben mijn levenshouding gestut, wortelen mijn zingeving. Het geluk en lijden van élk persoon doet ertoe, onmiskenbaar zal diens geluk en ontleed lijden vele anderen raken, en precies daarom reikt eén moment, eén gesprek en één persoon ver, verder en dieper dan je voorstellen kunt. En hoewel de praktische uitwerking van deze emotioneel intense bevindingen nuancering en talrijke uitdagingen kent, voel ik de basis hiervan telkens weer als richtinggevend, als primaire waarde.

Het geluk wilde, dat ik een dag later een prachtig bericht kreeg van een bijzondere persoon, vol waardering van een gesprek dat wij een tijd geleden hadden. Ontspannen geconcentreerd, vriendelijk aanwezig, hartelijk ruim, beweeglijk en uitnodigend, zo herinner ik het contact.

Ik vroeg of ze haar ervaring wilde beschrijven, zodat ik het kon delen via een blog. Zodoende ook met lezers de herinnering te delen hoe rijk eén ontmoeting kan zijn. Hoe bevrijdend, veelbelovend, verweidsend en inspirerend. Al lezende is deze intensiteit voelbaar en, wellicht, wordt dit gevoel herinnerd tijdens een volgende ontmoeting, een open tegemoet-treden.

————-

Mijn ziel leek sprakeloos aan zijn lot overgelaten.

En toen bleek jij de woorden van mijn ziel te spreken.

Wat poëzie in mij teweeg brengt,

tref ik ook aan in jouw woorden.

Je volzinnen zijn vol zin.

Jij liet me mensen zien die -zijn- zoals ik.

Die ik niet tegenkwam.

Die ik niet kon vinden.

Nu ze blijken te bestaan, verandert mijn bestaan.

Treffend.

In alle betekenissen van dit woord.

Reading in awe.

We’re alike.

 ———————————-

Lieve Lotte,

In woorden tot uitdrukking brengen wat in me leeft, dat is voor mij zo vervullend.

Een bijna overbodige zin, want mijn woorden hierboven weerspiegelen dat, maar het is tegelijkertijd meer een beschrijving.

Ik las destijds je blogs. Een warme golf van herkenning die me overspoelde. Een draaikolk die me meezoog. Waaruit ik naar boven gestuwd werd. Toen wist ik dat ik met jou wilde praten.

Die dag met jou, als een opstuivende lawine van woorden, heerlijk.

Niemand zei dat het nu toch echt tijd was om adem te halen. Dat het sociaal toch wel een beetje onbehoorlijk was om zo bizar veel woorden over iemand uit te storten.

Het was een verademing.

Ik heb me gewenteld in alles wat je me vertelde en liet zien. Natuurlijk heb ik veel gehad aan de informatie die ik van je kreeg. Maar veel heilzamer dan dat was voor mij om te zien hoe je was, hoe je denkt, hoe je doet. Dagen, weken daarna juichte mijn alles: het bestaat, het kan, het heeft bestaansrecht, het heeft een kans.

Je schreef over ‘de waarde van een attent gesprek’. Dit blog gaat misschien over een attent gesprek in het algemeen. Want met attent doe je een gesprek met jou echt tekort.

Onze ontmoeting die dag vind ik een gesprek overstijgen. Het was een uitwisseling in meerdere dimensies.