Ruimte voor…

Je speelt al maanden, misschien wel jaren, met het idee tijd vrij te maken voor jouw creatieve proces en activiteiten. Het leven haalt je vaak in, aan het einde van de dag heb je geen moment, laat staan puf over voor een onbezonnen bezigheid of voor de passievolle betrokkenheid die je van vroeger herinnert. Dit besef schuurt en wrikt zich een erkende plek in je bewustzijn. Je verlangt steeds heviger naar momenten van flow om je nadien terug te vinden als het voldaan voelende lichaam en de inventieve geest die je óok bent.

Wanneer je dan de voorwaartse moed voelt om een aantal zekerheden los te laten of je door externe omstandigheden min of meer vanzelfsprekend, soms noodgedwongen meer vrije ruimte hebt, gebeurt er iets waar je best van baalt en opkijkt.

De ruimte waar je je nu in ‘bevindt’, die er nu is in termen van meer tijd en minder prioriteiten en verantwoordelijkheden, voelt helemaal niet zo prettig.

Vervelende gevoelens die er eerder ook waren, bijvoorbeeld over de nut van wat je doet en over de zin van sommige gewoontes, nemen in intensiteit toe. De ruimte die je vrijgemaakt hebt, vult zich met zwaarmoedige momenten en een nog intenser gefrustreerd verlangen. Wat ben ik nou aan het doen? Kan ik niet beter iets nuttig gaan doen? Dit slaat nergens op, ik creëer helemaal niets! Wat zullen ze van mij en mijn grotesque plannen denken?

Eigenlijk is dit niet zo vreemd. Copingsmechanismen die er eerder waren, gaan nu nog iets harder van zich laten horen, staan te springen in een leger arena en jij hoort de echo van hun stemmen door je verlangens heen tetteren.

Stel dat je ooit de overtuiging hebt ontwikkeld, dat je jezelf moet bewijzen. Ter erkenning, ter acceptatie. In dit geval zal de mix tussen gedrevenheid en vervulling van jouw behoeften ertoe leiden dat je in de ontstane ruimte nog duidelijker ervaart welke verinnerlijkte overtuigingen de regie eisen.

Op het moment dat je niet in je handelen mee beweegt met deze overtuigingen, en je dus niet per se iets ‘nuttigs’ of ‘prestatierijk’ gaat doen, kunnen eerder vermeden vervelende emoties en gevoelens naar de spreekwoordelijke oppervlakte van je bewustzijn drijven. Dat zijn de vervelende emoties die je eerder probeerde op te lossen middels een stellige overtuiging en aanverwant gedrag.

De ruimte voor jouw creatieve processen is dan allereerst een ruimte voor bewustwording.

Een kans om emoties en gevoelens te herkennen en erkennen, daarin je zelfzorgzame autonomie te stutten door op eerlijke, passende wijze de relevante behoeften te vervullen. In dit groeiproces ontstaat ook de mogelijkheid om opnieuw met een open en opmerkzame blik door de wereld te bewegen, inclusief jouw binnenwereld en alles wat jouw ‘zelf’ betreft en waar je enige mate van controle over hebt, over wilt voelen.

De hernieuwde openheid is belangrijk, want dit geldt gaandeweg ook richting het opdoen van nieuwe ervaringen. En het is deze exploratie die je ‘initieel’ verlangde. In deze openheid zul je ook inspiratie opdoen en fascinaties herinneren. En dát, dat zijn basisingrediënten voor jouw creatieve flow.

Deze bewustwording en openheid kan op allerlei manieren worden gerealiseerd. Via meditatie, via theatrale werkvormen, via zelf-reflectief schrijven, via praktische oefeningen en in het vitale eggie, in meer of minder conflictrijke situaties.

De hernieuwde inspiratie en herinnerde fascinaties, gefaciliteerd door openheid in plaats van vermijding of verkramping, zullen je zogezegd als vanzelfsprekend prikkelen tot flowactiviteiten. Je gaat weer op pad, zowel fysiek als neuraal. En wanneer je dan je eigen mentale en emotionele ervaringen en processen hebt leren waarnemen, zul je attent zijn richting oude overtuigingen en gerelateerde gedragingen. Je merkt ze op, hoeft er niet in mee te bewegen, en erkent de vele potentiële staten die je bént. Creatief!